Op 3 januari ben ik in het vliegtuig gestapt om voor iets meer dan 6 maanden te helpen op het Eva Demaya Centrum in het verre Luviri.
Sinds 2,5 jaar ben ik klaar met de opleiding verloskunde en sindsdien ben ik heerlijk aan het werk als verloskundige en geniet nog elke dag van mijn werk. Maar ik vond het nu tijd om mijn droom waar te maken, namelijk; vrijwilligerswerk in Afrika te doen. Ben nu nog jong (25), geen vaste baan, geen eigen huisje, geen kinderen dus dit was hét moment om te gaan. Via via (mijn buren Karel en Liset) kwam ik terecht bij het Eva Demaya Centrum. Een brief geschreven naar de stichting, een gesprek gehad en daar ging ik op 3 januari. Op naar Malawi!
En toen begon mijn avontuur. En ja dat is het toch echt wel. De eerste twee weken heb ik echt mijn draai moeten vinden. Een heel ander land, andere cultuur, zoveel nieuwe indrukken. Zou ik dit wel 6 maanden volhouden? Kan ik dit wel? Maar na 2 weken voelde ik me steeds meer thuis en heb ik nu echt mijn eigen plekje gevonden. Ik heb mijn kamer in het guesthouse gelukkig een beetje eigen kunnen maken, voelt het als een beetje een thuis.
Wat doe ik nu eigenlijk op het centrum? Zoals eerder verteld ben ik verloskundige dus ben natuurlijk erg geïnteresseerd in de maternity ward. 
Helpen bij de antenatal care (zwangerschapscontroles), family planning (anticonceptie) en bevallingen. In de derde week van mijn verblijf kwam er een inspectie van de Nurses and Midwifes council van Malawi. Ze hadden nogal een aantal punten die verbeterd konden worden. En dat was voor mij een erg leuk project natuurlijk! Ben de week erna meteen begonnen met het opnieuw ordenen, schoonmaken, opruimen, opnieuw laten verven, nieuwe gordijnen, nieuwe schoonmaakregels. Daar was ik wel even zoet mee. Het is nu bijna allemaal klaar, alleen de gordijnen moeten nog worden opgehangen. Verder heb ik me bezig gehouden met de apotheek en voorraad. Ook deze opslag wat meer geordend, nieuwe balans opgemaakt.
Wat op mij nog het meeste indruk maakt zijn de bevallingen op zich. Wat een verschil met Nederland. Ik probeer een beetje Nederlandse invloeden in te brengen, wat eigenlijk neerkomt op iets meer vrouwvriendelijkheid, maar dat is nog best lastig. Ik hoop dat ik ze de komende 3 maanden nog wel wat bij kan brengen op dat gebied. Tot nu toe heb ik ongeveer 6 kindjes geboren mogen laten worden, erg leuk! Ik heb al een aantal namen mogen geven aan de kindjes die geboren zijn, waarvan eentje mijn naam heeft gekregen; Sanne. Erg leuk dat er straks een Sanne rondloopt in Malawi.
Naast het werken op het centrum ben ik sinds ik aangekomen ben, begonnen met volleyballen. Er zijn een aantal jongens erg enthousiast (helaas alleen jongens). Echt leuk om te zien! Ik ben sinds een paar weken ook begonnen de wat jongere jongens een beetje te trainen. We ‘trainen’ nu ongeveer 5 keer in de week, best veel maar voor mij ook erg leuk om met wat jongeren om te gaan. Op het centrum zijn de meesten wel wat ouder namelijk. Ook neem ik de tijd om echt wat van het land te zien, af en toe een tripje naar een andere plaats, naar parken, het meer. Kortom ik verveel me nog niet.
Ik merk dat iedereen op het centrum het echt super leuk vindt dat ik er ben, ze zijn allemaal zo aardig voor me. Iedereen krijgt een lach op zijn gezicht als ik ’s ochtends langs kom lopen. Echt leuk! Dat maakt je dag al meteen goed. De komende 3,5 maand zullen waarschijnlijk voorbij vliegen. En voor ik het weet sta ik weer op Nederlandse bodem. Zonnige groetjes vanuit Luviri, Sanne
P.S. voor de geïnteresseerden: op mij blog post ik ongeveer eens in de 2 weken een nieuw blog: sanneinmalawi.reislogger.nl