Sanne vertelt verder

Grace en SanneOndertussen ben ik alweer bijna 4 maanden terug in Nederland. Het lijkt nog als de dag van gisteren dat ik in Malawi was maar aan de andere kant alsof ik nooit ben weggeweest uit Nederland. Het Nederlandse ritme zit er zo weer in.

Mijn eerste stukje dat ik voor de website schreef was ongeveer op de helft van mijn tijd in Malawi. In die maanden was ik lekker druk met het opknappen van de kraamkliniek.
Wat is er een hoop gebeurd in de maanden dat ik er was en hier mee bezig was. Er is meer structuur, meer hygiëne en het ziet er weer lekker fris uit. Iedereen was blij met het resultaat.

Koningsdag

Waar het ons om ging was natuurlijk eigenlijk dat certificaat, door het bezoek van het council voor verloskundigen en verpleegkundigen is dit allemaal in werking gezet.
En ja hoor. Eind mei kwam de verrassing; het certificaat!!! Wat waren we blij. De glimlach op de gezichten van de werknemers was geweldig. Ondanks dat het council niet opnieuw het centrum heeft bezocht zijn ze er vanuit gegaan dat de punten die zij aangaven ook echt verbeterd zijn. Ik hoop dat ze binnenkort nog eens langskomen om het resultaat te bewonderen.
 
 
 
Volleyballers De tijd die ik had naast het werken op de kliniek heb ik ook goed besteed. Ik ben blijven volleyballen met de jongens uit het dorp (elke dag maar weer), ik trainde mee met het netballteam voor vrouwen en was supporter van de wedstrijden van netball en voetbal. Ook leuke uitstapjes stonden op mijn agenda, ik wilde ook wat van Malawi zelf zien.
 
 
 
 
 
Sanne en Sanne 2
Ik merkte dat ik na 4 maanden echt deel was van de gemeenschap, wat een bijzonder gevoel was dat. Het verschil tussen blank en donker viel mij totaal niet meer op. En iedereen nam mij ook op in hun leven. Het was op dat moment echt mijn leven. Ik kon me niet voorstellen dat ik weer naar Nederland terug zou gaan. Tijdens het afscheidsfeest werd ook duidelijk dat ik tevens een grote indruk op iedereen daar heb achtergelaten. Mooie speeches met een lach en een traan.
Wat mis ik iedereen van daar. Ongelooflijk hoe zij mijn tijd zo geweldig en bijzonder hebben gemaakt. Een tijd die ik never nooit meer zal vergeten.

Met tranen in mijn ogen verliet ik halverwege juli het centrum. Wat was dat een mooi tijd. Ik hoop dat zij mij nooit meer gaan vergeten. Een ding is zeker; ik zal hen in ieder geval niet meer vergeten. “Things end, but memories last forever”

Sanne Manting

Op 3 januari ben ik in het vliegtuig gestapt om voor iets meer dan 6 maanden te helpen op het Eva Demaya Centrum in het verre Luviri.
Sinds 2,5 jaar ben ik klaar met de opleiding verloskunde en sindsdien ben ik heerlijk aan het werk als verloskundige en geniet nog elke dag van mijn werk. Maar ik vond het nu tijd om mijn droom waar te maken, namelijk; vrijwilligerswerk in Afrika te doen. Ben nu nog jong (25), geen vaste baan, geen eigen huisje, geen kinderen dus dit was hét moment om te gaan. Via via (mijn buren Karel en Liset) kwam ik terecht bij het Eva Demaya Centrum. Een brief geschreven naar de stichting, een gesprek gehad en daar ging ik op 3 januari. Op naar Malawi!

En toen begon mijn avontuur. En ja dat is het toch echt wel. De eerste twee weken heb ik echt mijn draai moeten vinden. Een heel ander land, andere cultuur, zoveel nieuwe indrukken. Zou ik dit wel 6 maanden volhouden? Kan ik dit wel? Maar na 2 weken voelde ik me steeds meer thuis en heb ik nu echt mijn eigen plekje gevonden. Ik heb mijn kamer in het guesthouse gelukkig een beetje eigen kunnen maken, voelt het als een beetje een thuis.

Wat doe ik nu eigenlijk op het centrum? Zoals eerder verteld ben ik verloskundige dus ben natuurlijk erg geïnteresseerd in de maternity ward. Sannes vrijwilligerswerk
Helpen bij de antenatal care (zwangerschapscontroles), family planning (anticonceptie) en bevallingen. In de derde week van mijn verblijf kwam er een inspectie van de Nurses and Midwifes council van Malawi. Ze hadden nogal een aantal punten die verbeterd konden worden. En dat was voor mij een erg leuk project natuurlijk! Ben de week erna meteen begonnen met het opnieuw ordenen, schoonmaken, opruimen, opnieuw laten verven, nieuwe gordijnen, nieuwe schoonmaakregels. Daar was ik wel even zoet mee. Het is nu bijna allemaal klaar, alleen de gordijnen moeten nog worden opgehangen. Verder heb ik me bezig gehouden met de apotheek en voorraad. Ook deze opslag wat meer geordend, nieuwe balans opgemaakt.

Wat op mij nog het meeste indruk maakt zijn de bevallingen op zich. Wat een verschil met Nederland. Ik probeer een beetje Nederlandse invloeden in te brengen, wat eigenlijk neerkomt op iets meer vrouwvriendelijkheid, maar dat is nog best lastig. Ik hoop dat ik ze de komende 3 maanden nog wel wat bij kan brengen op dat gebied. Tot nu toe heb ik ongeveer 6 kindjes geboren mogen laten worden, erg leuk! Ik heb al een aantal namen mogen geven aan de kindjes die geboren zijn, waarvan eentje mijn naam heeft gekregen; Sanne. Erg leuk dat er straks een Sanne rondloopt in Malawi.

Naast het werken op het centrum ben ik sinds ik aangekomen ben, begonnen met volleyballen. Er zijn een aantal jongens erg enthousiast (helaas alleen jongens). Echt leuk om te zien! Ik ben sinds een paar weken ook begonnen de wat jongere jongens een beetje te trainen. We ‘trainen’ nu ongeveer 5 keer in de week, best veel maar voor mij ook erg leuk om met wat jongeren om te gaan. Op het centrum zijn de meesten wel wat ouder namelijk. Ook neem ik de tijd om echt wat van het land te zien, af en toe een tripje naar een andere plaats, naar parken, het meer. Kortom ik verveel me nog niet.

Ik merk dat iedereen op het centrum het echt super leuk vindt dat ik er ben, ze zijn allemaal zo aardig voor me. Iedereen krijgt een lach op zijn gezicht als ik ’s ochtends langs kom lopen. Echt leuk! Dat maakt je dag al meteen goed. De komende 3,5 maand zullen waarschijnlijk voorbij vliegen. En voor ik het weet sta ik weer op Nederlandse bodem. Zonnige groetjes vanuit Luviri, Sanne

P.S. voor de geïnteresseerden: op mij blog post ik ongeveer eens in de 2 weken een nieuw blog: sanneinmalawi.reislogger.nl

Bezoek aan Malawi

Eind januari heb ik met mijn man Henk een bezoek gebracht aan het Eva Demaya centrum. Als secretaris van de stichting voel ik me nauw betrokken bij dit project en vind ik het heel belangrijk om af en toe een bezoek te brengen( natuurlijk op eigen kosten) aan het project in Malawi om de contacten goed en warm te houden. Na zo’n bezoek ben je weer meer geïnspireerd om met dit werk verder te gaan en kan je ook vanuit je hart over het project vertellen, wat erg belangrijk is bij het geven van presentaties. Ook de foto’s zijn hierbij een goed hulpmiddel.

Wij waren erg onder de indruk van de mensen die onder erg moeilijke omstandigheden deze maanden door moeten komen. Door het mislukken van de oogst vorig seizoen, door te vroeg gestopte regens, hebben de mensen geen voedsel voorraad aan kunnen leggen en hadden zij ook geen inkomsten uit de oogst. Zij hebben dus geen geld te besteden en velen hebben honger. Je kunt dit ook zien aan de kinderen die behalve dat ze wat mager zijn ook dauwworm plekken op hun hoofd hebben. Ook wordt bij sommige kinderen het zwarte haar wat roodachtig (dit wijst op een vitamine en mineralen tekort).
OnderwegEen veelvoorkomend straatbeeld was dan ook de vele mensen die onderweg waren om ergens bij een uitdeelpost een zak mais op te halen en deze 50kg zak dan met veel moeite, vaak naast de fiets lopend, naar huis te brengen, soms wel 20 kilometer verder. Dit voedsel tekort is ook erg tegenstrijdig met wat je ziet: het is nu regentijd en alles ziet er fris groen uit en de gewassen groeien op de velden. Maar ondanks alle problemen zijn de mensen blijmoedig. Het was geweldig om te zien in welke mate de werkzaamheden van het Eva Demaya centrum zijn uitgebreid en hoe de projecten worden uitgevoerd. We hebben vele facetten van het werk bezocht.
We zijn erg gastvrij ontvangen, de bevolking vindt het geweldig om bezoekers te ontmoeten. En deze keer hebben we Malawi eens groen gezien (in de regentijd) in tegenstelling tot eerdere bezoeken wanneer alles geel en droog was.

Ria Jongerius

Dagboek van een bezoekster

Lore Thijs heeft recent het centrum in Malawi bezocht.
Daar waar alle andere bezoekers gewoon foto’s maken van de dingen die indruk op heb maken, heeft Lore, op zeer originele wijze, gekozen om ze te tekenen.
Op deze plaats kan slechts een kleine indruk worden gegeven van dit geweldig leuke dagboek.

Dagboekpagina
Dagboekpagina
Dagboek detail
Samen met Barbara tot de hoofdweg gelopen

Lore's dagboek detail (5)
Dikke pret gehad... Samen met de lagere schoolkinderen met de frisbee gespeeld. Pas gestopt toen het donker werd.
Dagboekpagina
Lore dagboek (5)